Sofokles ujął w „Królu Edypie” najtragiczniejszy moment mitu, kiedy Edyp – szczęśliwy władca, mąż i ojciec – dowiaduje się, że w rzeczywistości jest najnieszczęśliwszym z ludzi: zamordował swego ojca, poślubił matkę, jego dzieci pochodzą z przeklętego przez bogów i ludzi związku, on sam zaś, próbując uciec przed przeznaczeniem, w rzeczywistości dopomógł realizacji wszystkich złych wróżb.
W „Antygonie” zostały opisane losy dzieci Edypa: synowie Eteokles i Polinejkes zginęli w bratobójczej walce, a ich wuj Kreon, sprawujący obecnie władzę w Tebach, zakazał pod karą śmierci grzebania zwłok Polinejkesa jako zdrajcy ojczyzny. Choć obie siostry są zrozpaczone, Ismena godzi się z rozkazem króla, ale Antygona postanawia pochować brata...
Tragedie opowiadające dzieje rodu Labdakidów pokazują postacie samotne i tragiczne w swoim, skazanym z góry na niepowodzenie, zmaganiu się z Fatum.
